Dreigementen nadat kind geboren is

De geboorte van mijn kind…

Ik had dus 35 uur weeën en pijn.
Mijn moeder moest nodig werken en had geen tijd.
Sorry maar ik moet morgen naar mijn werk zei ze meedogenloos wetend dat ik in paniek alleen beneden zat!

Mijn inmiddels ex uiteraard ging ook al naar bed want waarom zou je bij je vriendin blijven als ze jullie kind ter wereld gaat brengen?????????

Stom natuurlijk om dat te verwachten van mensen!
Toch?
Jezus zeg… je krijgt maar een kind hoor, stelt niks voor..dus

Uiteindelijk na uren kwam de verloskundige na urennnnnnnnnnnnn pas zeggen dat je toch maar naar het ziekenhuis moest.
Goh?
Je meent het…
Dan met een a.s. ex richting ziekenhuis waarbij meneer toch wel even snel richting huis moest voor een fikse joint zo niet erger?????????
Lag je daar dan alleen te liggen met al die intense pijnen!
Ik vind bevallen geen aanrader bij deze!
Ga niet liegen oid.

Waar een normaal mens alleen pijn in een rug meemaakt of buik of benen had ik ze dus overal!
Ik was er ééntje!
Een grote pijn!
Nou uiteindelijk na vele vele uren en vooral druivensuikers die mij op de been hielden… zei een vriendelijk man, de gynaecoloog, tegen mij…was er al sprake van vruchtwater?
Nee? Moet dit?
Ja dus… hij prikt de boel lek… en bedankt had dat eerder gedaan oid?
Maar goed..uiteindelijk dankzij die ene man en zijn stem vond ik enig vertrouwen nog…in de mensheid!

Had daarvoor al een naar mens wezen moeten aanhoren dat ik niet op mijn zij mocht liggen!
Nou maar dat voelde toch stukken beter!!!

Nou goed uiteindelijk, moest ik persen, nou ja dat gaat vanzelf…
Ik was zo moe, dat ik tussen de wee in sliep!
Kapot was ik… ik werd wakker om de drie minuten dus…oh god nog een en nog een…alsof je continu moest kotsen oid…het was een hel!!!!!!!!

Uiteindelijk rukt men het kind uit je lijf gooit het op je en het eerste dat ik voelde was…
Twee handjes die om mijn duimen sloegen…
Zo intens lief…
Zijn kleine handjes omvatten dus mijn duimen!
Ik was zo verliefd op mijn kind… ik draaide 180 graden wist ik nu wat moederliefde was?
Nee echt niet dat moet je dus echt meemaken!
Mijn kind?????????
Wat een pracht, wat een wonder, ik zag de ziel in mijn kind…

Toen ik mijn inmiddels ex vroeg wat zijn eerste gedachte was..zei hij:
Nou dies van mij!

How bizarre!

Drie dagen nadat ik thuis was met ons kind kwam ex binnen tussen de middag van zijn werk…
Ineens woest en scheldend!
Als ik soms dacht dat als ik weg wilde gaan hij mij dood zou maken en ons kind van mij af zou nemen!
En dat hij me voor gek zou laten verklaren door instanties!
Hij zou mij kapot maken!

Ook heel normaal om zomaar zonder enige problemen zo binnen te komen!
Natuurlijk.
Maar ik ben het nooit vergeten en had altijd angsten hierdoor.
Ik heb die gestoorde man jaren toegelaten in ons leven niet uit vriendschap want dat kende hij duidelijk niet…
Niet uit liefde want die voelde ik al lang niet meer…
Nee uit angst!

Altijd op mijn hoede voor zijn gedrag, onvoorspelbaar en als ik hem zag?
Dan wist ik en kon ik immers inschatten wat hij ging doen!?
Als ik hem alles zou ontzeggen dan wist ik dat niet.
Ik heb dat wel geprobeerd.
Zeker maar dan stond hij in mijn tuin, achter en voor…of achter mijn schutting…dat daar nu intense sloten op zitten komt door hem!
Ik sluit me op!

Dankzij hem…
Ik neem het hem niet eens kwalijk hij is ziek!
Ik neem het mijzelf ook niet kwalijk, omdat ik het zekere voor het onzekere neem.

Maar dat is wat een narcist aan kan richten dus.

Blijkbaar ben je verdoemd voor altijd?
Vriendinnen familie alles wist hij te beinvloeden!

Iedereen wist hij om te praten… Ik ben moe…
Van zijn treiterij.
Ik heb geeneens zin in haat.
En toen ik hem gered had van de dood, door een ziekte… te erkennen…
Zei hij later nog: Jij deed niets voor mij…
Ik had niets gedaan om zijn leven te redden zelfs…
Misschien had ik het niet moeten doen, maar zo ben je dus niet, zo zit je gelukkig niet in elkaar…maar die hufterigheid van een mens…om je heen is onvoorstelbaar groot.

Ik probeer hem altijd maar te zien als een buurman oid… iemand die er zomaar voorbij kwam…
Maar dat valt niet mee, ik weet inmiddels dat ik erger heb kunnen voorkomen!
Tot nu toe…

Hoe verder?
Geen idee soms ben je moe van al dat denken…
dat besef en begrip voor een gestoord mens.