En toch… tentakels

Onschuldig wandelt het voorbij in je huis.
Afgelopen week had je een aanvaring met het kind dat in jou groeide, geboren werd door jouw lichaam.
Het kan verkeren dat het anders gaat denken en zijn, dat komt voor.
Is ook niet erg, ware het niet dat snerende opmerkingen niet jouw ding zijn en je kind plots dat wel mag doen t.o jou!

Terwijl pa narcisten adder gebroed op je bank zit te genieten.
Krijg je een flinke sneer van je eigen kind…
Je hart breekt ter plekke.
Wow?
Why?

Onverschillig net als je moeder, net als die ex…
net als…
Wow.
Tranen stromen over, je loopt weg.
Je ex zegt tegen kind dat het netjes moet zijn tegen zijn moeder, vol ongeloof hoor je dat aan? Eerste keer dat hij voor jou opkomt?

Het is een aanloop plank
Hij springt in je diepten.
Keihard gaat hij tegen jou tekeer..wie jij wel niet bent en wie denk je wel niet wie je bent!

Je huilt en schreeuwt… ja eindelijk!
Keihard…tegen al dat onrecht alweer…
Het is genoeg geweest nml!
Je bent ineens een aso!
Ja klopt…wat doe je hier op mijn bank in MIJN Huis dan?

Ga!
Hij speelt slachtoffer. Van alle mensen hij dus!
Wat was jij slecht voor hem!
Uhuh!
Dát weet je nog wel in al dat verdriet en in die pijn dat, dat niet waar was!
Hij kielhaalt je!
Salto mortale bijna.
Nog meer pijnigen hij lijkt ervan te genieten.
Je kind ziet dit aan en lijkt zijn pa gelijk te geven zelfs.

Je voelt je na alles enorm verloren in deze wereld.
Hoe kan het dat je dit weer mee moet maken!?
Terwijl je hen alle vrijheid gaf, niet moppert of zeikt.
Nou ja, ook daar hebben ze een antwoord op.

Niet zij, maar jij zeikt dus. Nu met zijn twee  moeten ze wel gelijk hebben immers?
Oh wat hakt hij jou neer, vernederend.
Alsof hij alles voor jou deed…hahaha je begint al te lachen!

Jij? Voor mij?

Hij begint over gevoel voor hem.. je lacht hem uit in zijn gezicht…dat schokt hem…
Voor jou voel ik echt niks!
Hij schijnt daardoor intens geraakt te zijn.
Dacht hij werkelijk dat jij nog gevoelens voor die draak had?
Ja hoor tuurlijk!
Hij is toch de meest geweldige kerel die er bestaat immers?

Je loopt weg, gaat naar boven…
In stilte… verblijf je…
wachtend tot het weg is…die duivel
de deur slaat dicht en je begint te huilen
Intens…te huilen en er is niemand…niemand!
Niemand ooit…
niet meer…

Je kind is later wel vriendelijk en bedoelde het niet zo!

Toch nog iets, qua emotie, gelukkig maar denk je dan!

Hij voelt nog wel! Niet zoals zijn vader…flitst het door je heen!

Je hoopt gewoon maar.

Dat je kind niet teveel overneemt van die narcist en toch is dit bijna niet te voorkomen…!
Helaas.
Want een narcist is zo geloofwaardig voor velen omdat ze hun spel goed weten neer te zetten!

Sanne