Het verhaal achter Narcisme

Hoe is narcisme ontstaan? Wat is het verhaal over Narcissus, waar het narcisme naar genoemd is? Wel het verhaal komt uit het oude Griekenland en is een mythe, die ons nog steeds door het narcisme achtervolgd.

Het verhaal gaat als volgt:
Er was eens een vrouw, zij had een man, maar zij kregen samen geen kinderen. Daarom ging zij naar één van de goden en vroeg of zij, alsjeblieft een kind mocht krijgen. “Oké”, zei de god, “dat is goed, maar je moet beloven, dat het kind zichzelf nooit leert kennen”. Egoïstisch als de vrouw was, beloofde ze de god, dat ze aan de voorwaarden zou voldoen. De god hield zich aan zijn woord en zij werd zwanger. Zij kon haar geluk niet op, maar ze wist dat ze zich aan haar belofte moest houden. Haar kind mocht zichzelf niet leren kennen. Als zij dat volhield, dan zou zij gelukkig zijn, met haar kind.

Het betekende wel, dat het kind geen omgang met anderen mocht hebben. Het kind werd geïsoleerd van de buitenwereld. Had geen vriendjes om mee te spelen, maar het ontbrak hem aan niets. Hij leerde niemand anders kennen, want een ander kennen, betekend ook, datje jezelf leert kennen en dat had die God uitdrukkelijk verboden. Uiteindelijk werd Narcissus heel ongelukkig en toen hij de liefde leerde kennen, was dat op zijn eigen spiegelbeeld. Hij had nog nooit zoiets moois gezien en hij werd verliefd op zichzelf, helaas voor hem, was het een liefdeloze liefde, want de liefde werd nooit beantwoord.

De narcis

We kennen allemaal de mooie voorjaarsbloem, de narcis. Deze is vernoemd naar Narcissus. Hij heeft een kelk, die maar één kant op wijst, het volgt de zon, maar hij staat ook symbool voor het narcisme. De narcis ziet niet wat naast hem is, achter hem is, hij kijkt recht vooruit, maar ook dan ziet hij nog niet veel, want de stamper van de bloem zit vrij ver in de kelk. De bloem symboliseert het liefdeloze leven van Narcissus, het gemis van het zichzelf kennen, maar ook het kennen van anderen.

Narcisme

Een narcist is alleen maar met zichzelf bezig en is, zoals ook al hierboven wordt beschreven, verliefd op zichzelf, maar weet dat niet en zal dit ook altijd ontkennen. Het niet kennen van een ander, betekend ook dat hij zichzelf niet kent. Doordat hij anderen niet kent, nooit ervaringen heeft kunnen delen, heeft hij maar één ding voor ogen, hij doet het altijd goed en een ander doet het altijd verkeerd. Gevoelens voor een ander kan hij niet opbrengen, want hij heeft alleen maar gevoelens voor zichzelf. Hij duldt mensen in zijn omgeving, mits zij voldoen aan zijn verwachtingen, maar dat zullen er maar weinig zijn. Hij zal mensen afstoten, doordat hij anderen zijn wil oplegt. Ook zal hij nooit erkennen dat hij het niet bij het rechte eind had, hij is onfeilbaar en wanneer iemand hem verteld, dat hij niet deugd, of dat hij dingen verkeerd doet, dan wordt hij kwaad.

Omgaan met een narcist

Dat is eigenlijk onmogelijk. Maar er zijn narcisten, die toch volgelingen kennen, mensen, die zichzelf wegcijferen omdat zij nu eenmaal van de narcist houden. Zij krijgen mogelijk ook kinderen. Kinderen, die in hun jeugd al worden vernield, die geen eigen mening mogen hebben en meestal mishandeld worden, dat zij lichamelijk of geestelijk. Deze kinderen krijgen vaak, na hun jeugd, psychische problemen, de één al op jongere leeftijd, de ander pas wanneer hij al de vijftig gepasseerd is. Narcisten kunnen het leven van anderen helemaal stuk maken.

Dat allemaal, omdat een vrouw zo egoïstisch was, dat zij het kind, wat een narcist was, opvoedde tot een prins, een prins zonder paleis, een prins zonder prinses en zonder een koninkrijk, maar een prins, die alleen maar van zichzelf hield, omdat hij anderen niet mocht leren kennen.

Bron: http://artikelsite.info/Mens-en-Gezondheid/Aandoeningen/4528-Het-verhaal-achter-Narcisme.html