Kenmerken narcist

Vertoont je partner(collega, kind, vriend, ouder) meerdere van onderstaande eigenschappen? Grote kans dat je hier met een narcist(e) te maken hebt.

Komen sociaal aangepast over.
Zijn vaker wel dan niet:
vlot in de omgang, alert, gevat, geestig, charmant, verleidelijk, beschaafd, intelligent, intellectueel, goed gekleed, verzorgd, handig, creatief en nog zoveel meer.
Handhaven zich bijgevolg met succes op de werkvloer.
Ook en bij voorkeur op een behoorlijk of hoger niveau.
Werken graag en zelfs hard, indien nodig.

• zijn enkel op zichzelf en de eigen behoeften gericht;
• zijn egocentrisch, diep vanbinnen negatief ingesteld en altijd arrogant;
• eisen en zuigen onvermoeibaar de aandacht en energie van anderen op;
• willen altijd hun zin krijgen en drukken die ook door;
• blijven eeuwig op zoek naar aandacht, bevestiging, complimentjes en bewondering. Vaak zonder het te verdienen;
• hebben daarbij continu nood aan een publiek en dus aan mensen om zich heen;
• hechten veel belang aan hun imago en houden dit zorgvuldig in stand;
• hebben het uiteraard altijd bij het rechte eind want voelen zich superieur;
• geven de indruk dat anderen gek of dom zijn of op zijn minst volledig fout zitten;
• spelen daartoe graag spelletjes en veranderen steeds hun normen en waarden om hun slachtoffer emotioneel te ontwrichten;
• zijn nooit tevreden en dus uiterst moeilijk om mee te leven;
• eisen het beste van alles en iedereen en verwachten dat anderen continu aan hun behoeften voldoen;
• negeren systematisch de behoeften, wensen en voorkeuren van anderen;
• behandelen de partner en kinderen thuis anders dan in het openbaar;
• kunnen onverwacht, want zonder duidelijke oorzaak, totaal van humeur of persoonlijkheid veranderen,
• hebben daarom vaak meer dan één gezicht en persoonlijkheid:
• reageren vreemd, onvoorspelbaar, kinderachtig of opvallend heftig in bepaalde situaties.
• blazen de eigen prestaties op;
• minimaliseren, bekritiseren, ridiculiseren of negeren de prestaties van anderen;
• mishandelen of straffen de partner/kinderen/anderen door zich koud, teruggetrokken, onverschillig en niet beschikbaar op te stellen;
• doen intimi probleemloos pijn enkel en alleen voor de eigen emotionele bevrediging;
• hebben een gebrekkig geweten en geen of weinig schuldbesef;
• doen zich enkel positief/gevoelig/begrijpend/gul voor, indien ze er voordeel kunnen uit halen;
• profileren zichzelf nooit als dader, altijd als slachtoffer;
• nemen geen verantwoordelijkheid voor wat ze hebben aangericht;
• gebruiken, misbruiken, claimen en manipuleren anderen;
• streven naar macht en (seksuele)controle;
• hebben een onontwikkeld, eerder kinderlijk bewustzijn;
• kunnen niet of slechts gebrekkig communiceren;
• antwoorden niet ingeval van ruzie of woordenwisseling en/of kijken de ander spottend of onverschillig aan;
• weigeren compromissen te sluiten;
• nemen veel, maar geven zelf enkel wat nodig is om voordeel uit de persoon of situatie te slepen;
• zijn amper geïnteresseerd in anderen, tenzij dit winst oplevert voor hen onder één of andere vorm;
• spuwen kritiek op alles en iedereen maar kunnen niet met kritiek overweg naar hun persoon toe.

Vergeet nooit dat je hier met een onevenwichtig iemand te maken hebt die anderen veel schade kan berokkenen. Mijden dus.

Enkele reacties:

pfff ik denk dat ik in zo’n relatie zit. door mijn eigen minderwaardigheidscomplex en mijn nog niet assertief genoeg zijn heb ik in het begin veel op mijn partner geleund en heeft hij mij ook daadwerkelijk gesteund. we hebben samen een kind. wanneer is het lichtje bij mij aangegaan. ik denk toch al langer maar ik wilde het niet zien vanwege de support die ik in het begin zo vaak kreeg. maar ik ben al door een scheiding gegaan dus ik was al bezig met opkomen voor mijzelf. en dat werd in het begin ondersteund. als ik nu echter dingen van hem verwacht of reken op zijn inlevingsvermogen merk ik dat ik daarop wordt afgerekend. anderzijds moet er volledig acceptatie zijn voor hem en hoe hij is. het gevoel is nu voor mij het meten met twee maten … accepteer hem voor wie hij is maar verwacht niet geaccepteerd te worden om wie jij bent want dan volgen de dreigementen van de relatie verbreken of krijgen we eerst kinderlijke ruzies kinderlijk in de zin van onzinnige uitlatingen, eerdere conflicten worden erbij gehaald en vooral mij wordt verweten dat ik degene ben die niet communiceren kan en kinderlijk gedrag vertoon. iets wat hij niet langer kan tolereren. over sommige dingen die hij mij verwijt ben ik na gaan denken en daar waarvan ik hem gelijk kan geven probeer ik ook verandering in aan te brengen. maar dat is niet afdoende in ieder geval niet genoeg om ook naar zijn aandeel in het geheel te kijken. het blijft altijd accepteer me voor wie ik ben dat is liefde, maar helaas kan/mag ik dat niet verwachten. wat ik moeilijk vind is echt het charmante gedeelte, want als die er zijn dan voelt het allemaal zo goed. maar als ik kijk naar al de beloftes die wel gemaakt worden maar niet nagekomen zijn dan voel ik toch dat er iets niet klopt. zo kan hij geen begrip opbrengen voor mijn verlies en rouwproces maar daartegenover moet dat er wel zijn voor zijn rouwproces. dat is maar een voorbeeld. of als ik ziek ben dan ga maar naar bed maar verwacht niet meer dan je maaltijd en hooguit een kopje thee of koffie maar als hij ziek is moet je haast rekening houden met stervensbegeleiding. en zo kan ik legio voorbeelden aandragen. als ik vraag om financiële onafhankelijkheid komen er nieuwe beloftes maar het blijft zo vaak bij beloftes en redenen of verwijten waarom de dingen (beloftes) toch niet uit kunnen komen.
dito geld het begrip naar de kinderen toe en toch ik ben al een keer gescheiden, mijn kind uit dat huwelijk heeft al een deuk opgelopen door mijn ex, en ik ben bang dat het met ons kind niet veel beter zal gaan, bij eerder ruzies kon hij rustig van zijn kind wegblijven zonder ook maar eens naar het welzijn van zijn kind te vragen.
ik ben al aan het lezen gegaan over narcisme of narcistische trekken en een van de dingen was … ga niet mee in de discussie die hij uitlokt. ik heb het zo even weer ervaren, het toch willen proberen tegen beter weten in en de woorden die hij gebruikt… hij pakt je zo op wat je in eerdere discussies gezegd heb maar geeft het zo’n draai dat het uiteindelijk dus aan jezelf ligt.
pff dank jullie wel dat ik even mijn ei kwijt mocht… het word me toch teveel.

Na een 8 jarige relatie ben ik afgelopen zomer achter gekomen dat er een narcistische persoonlijkheidsstoornis bestaat en dat ik in zo een relatie zat. Ik heb een moeizaam relatie gehad waarvan ik niet snapte waarom hij zo deed. Hij was zo lief en behulpzaam. Ik kreeg soms geen adem door zijn aandacht, soms zelfs erg benauwd. We waren heel vaak samen, buiten dat bleef hij ook nog heel de dag bellen sms en. Maar opeens kon hij doordraaien zomaar uit het niets, hij had altijd wel een reden. Dat maakte mij in de war en ik begreep er niets van! Ik werd down, ongelukkig en zag het niet meer zitten. Ik werd en keek ongelukkig. Ik had nergens zin meer in. Hij beschuldigde mij, beledigde mij. Ik was niet gelukkig meer, maar ik hield wel van hem vreemd genoeg. Ik heb meerdere malen geprobeerd om bij hem weg te gaan, maar hij deed er alles voor om het weer goed te maken en dat de relatie bleef doorgaan. En dat lukte hem ook. Want hij kan zo mooi praten en overtuigen. Want ik dacht dat hij echt van mij hield. Aandacht kreeg ik volop. Lieve berichtjes telefoontjes heel de dag door. Je zou denken hij heeft geen tijd en geen behoefte om vreemd te gaan want hij stortte al zijn tijd en energie in mij, Je zou het niet eens verwachten! Hij had mijn naam zelfs op zijn arm laten tatoeeren als bewijs dat hij zoveeel mij mij hield en nooit een ander in zijn leven zou willen hebben. Want volgens hem was hij monogaam. nou mooi niet !

Ik heb in deze relatie 100 karakters in 1 persoon meegemaakt. Schelden, beledigen beschuldigen en bedriegen, bedreigen en alles verdraaien. Wat hij had gedaan had volgens hem ik het gedaan. Hij is een master in het liegen, je merkt er niets van ! sinds afgelopen maart ben ik achter zijn ware gezicht gekomen. Ik heb hem betrapt met een sms bericht van een dame, hij ontkende het. Ik ben het gaan uitzoeken en ja meneer had een andere relatie erbij, ik had er niets maar ook niets van gemerkt! ik voelde me zo gebruikt en zo stom dat ik het niet had gemerkt. Maar dat is de kunst van een Narcist ze zijn heel goed met toneel spelen. Je merkt er nauwelijks van.
Ik was in schok heel veel verdriet en pijn had ik. ik heb echt een hele zware zomer achter de rug. Mijn wereld stortte in al mij jaren was zo weggegooid. ik kon het niet geloven!
Ik heb er een punt achter gezet, maar daarna begon het feest. Hij wilde mij terug en zijn leugens waren weer o zo goed, maar ik kon het niet accepteren. Hij was niet de man die ik 8 jaar kon, mijn vertouwen waren weg, hij had alles gelogen maar ook alles! hij heeft mij 8 jaar lang bedrogen met duizenden dames aldus zijn nicht dat mij verteld heeft. Meneer kon niet accepteren dat ik weg ging bij hem en begon mij te stalken, chanteren. Hij liet mij niet met rust ook niet op mijn werk, hij kreeg winkel verbod. Ik heb mijn telefoon nummer veranderd en mijn fb stopgezet zodat hij geen contact kon opnemen met mij. Hij sliep voor mijn deur en ging nog door met zijn leugens dat hij nauwelijks contact met haar had. Terwijl ik via via hoorde dat ze elke dag samen waren. Ik werd er hopeloos van ik had al pijn en nu kwamen er heel veel vraagtekens waarom hij zo deed. Want een normaal mens doet dat niet.
Hij stalkte mij op straat, ik kwam niet meer van hem af ik was woedend en zocht hulp bij zijn ouders. Ik ben naar zijn famillie toegestapt en verteld waar hij mee bezig was en dat hij mij met rust moest laten, maar hij verdraaide nog alles ook! Ik was diegene die hem stalkte en hem niet met rust liet. Ik was jaloers op zijn relatie daarom deed ik zo vertelde hij! Zijn ouders weten ook eigenlijk geen raad meer met hem. Daarna wilde het goed praten en weer goedmaken en toen mijn antw nee bleef werd hij agressief op straat, ging trekken aan mijn arm en met dwang in zijn auto stoppen en begon mij te slaan. Gelukkig liep een vriend van mij langs die dat zag, hij heeft hem een harde knal gegeven in zijn gezicht. Politie kwam ter plekke en hij beweerde dat wij nog een relatie hadden en dat hij nog o zo veel van mij hield en dat het ff niet zo lekker was tussen ons. Ik vertelde de politie dat dat niet zo was en dat hij mij niet met rust liet. Hij is mee genomen naar de politie buro.
Na dat gebeuren ben ik depressief geraakt en ben sinds september ziek thuis en in behandeling bij een psycholoog.

Nu ik over een Narcist gelezen heb komen al die puzzel stukjes bij elkaar. Alles wat ik over een narcist lees vind ik terug in hem. Ik weet dat hij ziek is en dat narcisten nooit genezen. Ze blijven zo je kan niets aan ze veranderen. Hij heeft zijn nieuwe vriendin ook bedrogen eigenlijk, want ik wist niets van haar en zij weet nu nog niets van mij en wat er gebeurt is.
Hij wilde haar niet omdat zijn vriendin een kind heeft van haar vorige relatie, maar is nu toch verloofd met haar. Hij is nu bezig om mij jaloers te maken. Hij heeft zelfs een hondje gekocht die wij samen zouden nemen als wij samen zouden wonen.

Ik ben wel blij dat het over is, ik probeer weer overeind te komen maar ik voel helaas wel heel erg veel leegte en eenzaam. Mijn angst is dat hij inderdaad heel gelukkig gaat worden terwijl hij het niet eens verdient nadat hij zoveel mensen pijn heeft gedaan en zoveel oneerlijkheid. Ik mis stiekem wel de mooie momenten samen nu ik in een leeg gat ben gevallen opeens na een 8 jarige relatie. Het is eigenlijk een soort rauw proces wat ik meemaak. Het is een ex die nooit meer in mijn leven terug kan en mag komen. Ik ben het aan het verwerken met hulp van mijn psycholoog.

Ooit komt alles goed !

ik heb een relatie gehad van 16 jaar. Ik was onzeker en kwam uit een onzekere situatie, toen ik mijn ex leerde kennen leek hij een stabiele vriendelijke man. Na 5 kwam ons eerste kind, ik ben toen gestopt met werken, dat wilde hij ook graag. Nu zie ik in dat dat het begin was van mijn afhankelijkheid van hem, langzaam zorgde hij ervoor dat ik mijn vrienden kwijtraakte, bijna geen contact met mijn familie had. Ik had toen niets door. Ik baalde alleen dat ik me niet verder kon ontwikkelen, dat mocht wel maar als ik er maar tegelijkertijd voor de kinderen was. We hadden toen twee kinderen. Oppas mocht, maar mocht geen geld kosten. Zijn moeder wilde niet oppassen en mijn moeder kon niet oppassen. Dus zelf ontwikkeling kon niet. Hij communiceerde niet, luisterde niet als ik mijn onvrede meldde. Ik kon schreeuwen, met deuren smijten of rustig blijven, maar niets hielp. Ik moest maar psychische hulp zoeken want het lag aan mij, ik geloofde hem. Maar op de 6e verjaardag van mijn jongste zoon heb ik toch de stap genomen en heb ik hem verteld dat ik er nu echt klaar mee was. Dit kwam omdat mijn zoon niet enthousiast met een ballon mocht spelen op zijn verjaardag. Dit vond ik zo sneu voor hem. We hadden een vakantie nog gepland en daar zijn we nog met het gezin heen geweest voordat we de kinderen vertelden dat we gingen scheiden. Ik vond het eng want ik had geen werk en ook 10 jaar niet gewerkt en ik had ondertussen ook geen band meer met mijn familie, ik stond er helemaal alleen voor. Toch heb ik het gedaan en het voelde alsof er een halsband afging. We hebben voor coouderschap gekozen. Toen ik bij hem wegging heb ik vrienden leren kennen met wie ik veel heb kunnen praten. De ene vriend was een psycholoog en hij constateerde aan de hand van mijn verhalen dat mijn ex waarschijnlijk een asperger was met narcitische trekken. Ik heb daar toen over gelezen vooral het asperger gedeelte en het narcisme niet veel aandacht aan gegeven. Mijn oudste zoon heeft het erg moeilijk gehad met de scheiding en heeft mij altijd de schuld van alles gegeven. Twee jaar geleden is hij, tot mijn verdriet, volledig bij mij ex gaan wonen. Zijn gedrag als hij bij ons kwam was steeds vervelender, hij heeft geen enkel respect voor mij. Ik heb hem losgelaten voor zijn bestwil dacht ik, maar hij is door mijn ex nu zo beïnvloed en ik hoor ook mijn ex praten als ik hem hoor praten, ik voel de halsband ook weer omgaan.Eerst dacht ik dat het de pubertijd was, hij is nu 15, en het gaat wel over. Maar het wordt hoe langer hoe erger. Ik doe nu een studie tot doktersassistente en ik loop stage bij een huisarts. Daar hoorde ik een keer praten over narcisme en ik vrees dat mijn oudste zoon een narcist is. Ik begreep hem ook niet, hij doet er alles voor als hij bij me is om me verdriet te doen, hij pakt mijn jeugd erbij, tenminste de negatieve dingen die hij daar ooit van gehoord heeft. Hij kraakt zijn jongste broertje van 4 af (van mijn huidige relatie) waar het kindje bij zit, hij kraakt zijn broer (12) ook af. Ik vermoed dus narcisme, maar hoe krijg ik zekerheid, hij vind dat ik gek ben, want ik loop bij een psycholoog. Zijn vader vind niks mis met hem. Wat moet ik doen. Ik zou graag met mensen praten die ook een kind in deze situatie hebben. Want ik kan toch niet de band met mijn zoon breken? Het is en blijft mijn kind.

Ik weet er helaas alles van. Heb een relatie met een narcist. Wordt er gewoon depressief van, er is niets over van mijn vrolijke spontane ik, mijn vertrouwen in mensen is weg.
Voel me gepest, getreitert, gemanipuleert, voorgelogen en gebruikt. Het moeilijke is, hoe kom je los van zo iemand, niemand lijkt dat te begrijpen in mijn omgeving. Voel me vaak eenzaam.
Ik kan niet begrijpen dat als je iemand zo lief hebt, je die persoon zoveel pijn kunt aandoen, dat is geen liefde, maar ongezonde eigenliefde die boven alles gaat, ja dat kan niet anders zijn dan een narcist.

Korte situatieschets: ik ben een man van 41 die 27 jaar thuis heeft gewoond met een narcistische moeder. Ik heb nooit anders gekend, voelde dat er iets aan haar scheelde maar niemand kon er een naam op plakken tot de dag dat een vriend (eveneens narcist want dat trek je dan ook aan want dat is dus vertrouwd) die in de put zat mij zei dat hij volgens zijn dokter narcist zou zijn en toen viel mijn frank… Plots begreep ik de gelijkenissen tussen hem en mijn moeder, begreep ik ook waarom ik altijd narcistische mensen als vriend had omdat dit voor mij dus vertrouwd was. Vicieuze cirkel. Dit besef heeft mij echter enorm geholpen, ik weet nu dat ik niet fout ben maar dat mijn moeder fout is, dat ik mij niet minderwaardig moet voelen (en dat laatste zit heel diep) dat dit slechts het gevolg is van een narcistische moeder te hebben die mij dus ook geen liefde heeft gegeven want ze houdt alleen van haarzelf.
Ik schets mijn situatie om duidelijk te maken dat ik wel weet waarover het gaat. Mijn goede raad aan jou: neem afstand van je man, je moet niet van hem houden want hij houdt niet van jou. Waarom je slecht voelen en een hart hebben voor iemand die geen hart heeft voor jou. Pijnig jezelf niet. Hard om te horen maar het is zo. Wees niet te hard voor jezelf en stel jezelf niet in vraag, neem jezelf vooral niet kwalijk dat je zijn spelletjes niet doorhad van in het begin, want dat kon je ook niet. Een narcist is lief en aardig om je tot zijn bezit te maken, daarna breekt de hel los. Wees je dag in dag uit ten volle bewust van het feit dat hij ziek is, ook al lijkt dit niet zo te zijn voor jouw omgeving. Erger je niet aan hem, want hij zal nooit veranderen, een narcist ziet zijn ziekte niet, hij zit in een perfect pathologisch evenwicht. Confronteer hem niet want hij heeft lange tenen, blijf altijd kalm en besef dat hij nooit gelukkig zal zijn, hoeveel jij ook geeft. Hij zuigt je gewoon leeg. Stop daar gewoon mee, neem afstand. Kortom wees sterk Irene, maar wees gerust als je heel bewust bent van je situatie dan kun je sterk zijn, want dan weet je dat hij de oorzaak is van al het negatieve.
Ik weet niet of je man agressief kan worden, bezitterig zal hij sowieso zijn. Let er goed mee op (ik ben zo mijn zus verloren), maar als je kan probeer je los te maken van hem en herstart je leven zonder hem. Je vertrouwen in mensen is geschaad omdat je nooit verwacht had dat je man zo kon zijn, maar please veralgemeen dit niet, dit maakt niet iedereen tot een narcist. Heel veel sterkte !

Ik weet perfekt wat je bedoelt, en het slorpt alle energie uit je lichaam,
omdat je je oh zo machteloos voelt! Mijn partner is ook een narcist, en diep vanbinnen heb ik zelfs
medelijden met hem als ik hem zo bezig zie, hij heeft regelmatig woedeuitbarstingen waarmee hij me zeer kwetsende woorden toeslingert!! In t begin was er er telkens kapot van, omdat ik niet wist wat me overkwam, nu ik er al eens over gelezen heb welke persoonlijkheidsstoornis hij
heeft sus ik mezelf wel een beetje dat het zeker niet aan mij ligt, en dat hij een serieus probleem heeft!! Vele mensen in mijn omgeving zien hem als een zeer lieve, genegen en gulle mens omdat hij naar de buitenwereld toe altijd zegt dat ik de vrouw van z n leven ben…terwijl hij
me hier tussen vier muren verwijt dat ik de slechtste vrouw ben die hij al tegengekomen is…
ik weet niet hoelang ik dit nog volhou, want ik verdien dit niet, zo behandelt te worden….

Mijn ex heeft ook een narcistische persoonlijkheidsstoornis. 1,5 jaar geleden ben ik bij hem weggegaan, godzijdank. Helaas heb ik nog met hem te maken doordat wij samen een 8-jarige zoon hebben.

Heeft er iemand hier ervaring mee? Van mijn ex afkomen, gaat mij dus niet helemaal lukken, hoewel ik dat heel graag zou willen.
Aan afspraken houden lukt van zijn kant absoluut niet. Dit is kenmerkend voor een narcist. Mijn zoon is hier regelmatig de dupe van en ik ben het behoorlijk beu.

ik heb in elk geval met mijzelf afgesproken dat ik absoluut niet meer met hem in 1 ruimte wil, tenzij er een derde (volwassen) persoon bij is. (een mediator inschakelen is voor hem uit den boze, dat heb ik al geprobeerd). Ik wil al het contact via sms, mail of whatsapp zodat alles zwart op wit staat.

De ene na de andere leugen komt naar boven, bovendien zit er ook een gokverslaving bij. Uiteraard vindt hij niet dat hij verslaafd is of een narcist is.

Of zijn er therapeuten die gespecialiseerd zijn in narcisme?

Heel herkenbaar! Wat je doet is goed. Ik heb de tip gekregen: Wil je gelijk of geluk? Ik heb voor het laatste gekozen. Dan moet je je helemaal afsluiten voor je ex (narcist).
Wat voor mij een probleem is dat de hulpverlening dit niet wenst en ook een rechter niet. Ouders moeten communiceren maar daar heb ik helemaal geen zin in maar doe het wel via email. Het moet. Mijn ex probeert desondanks de teugels bij mij in de handen te houden en weer te krijgen. Ze weet dat ze me kwijt is (en haar kinderen) en dat maakt ze furieus.

Een vervanger van haar personeel (zo zien narcisten hun partner)heeft ze al weer. Zo probeert ze me te raken. Het is moeilijk maar ik weet watvoor leugens er zijn geweest en het kwartje valt steeds meer. Ik heb besloten bij mezelf te blijven en te leven voor mijn kinderen die inderdaad helaas met haar op de wereld zijn gezet. Narcisme is iets wat heel diep zit en helaas niet erkend wordt bij hulpverlening en rechters. Wat ik vraag is RUST. Ik denk dat dit ook heel herkenbaar is. Mocht je willen communiceren google dan even.

Een NARCIST leeft niet voor jou, nog voor zichzelf maar leeft in een leugen!

Hij is constant bezig met zelfverijking.

Kan zich totaal niet inleven in een ander.

Luisterd niet na jou mening, en als ze wel luisteren moet dat beloont worden.

Alles wat zij doen is heel goed, en wat jij doet word nooit echt gerespecteerd.

In hun fantasiewereldje kun jij nooit doorheen, je staat slechts aan de zijlijn als toeschouwer.

Kinderen zijn altijd de dupe, door hun toedoen komt een kind vaak tekort.

Je bent bij voorbaat al kansloos in een relatie

Vaak als ze jou leuk vinden is dat uit egoisme

Ze gebruiken je vaak voor seks, eigenbelang, sadistische spelletjes is kenmerkend.

Als ze het moeilijk hebben, heb geen medelijden het is vaak hun eigen fout maar door hun allesoverheersende houding en groot gevoel van eigenwaarde denken ze nooit na over hun eigen aandeel, als iets verkeerd gaat maaien ze jou het gras onder de voeten vandaan, en het liefst doen ze dit bij hun partner.

Als er iets verkeerd gaat dan kijken ze eerst na jou.

Ze vreselijk kinderlijk gedrag vertonen als hun iets niet zind.

Je moet altijd op je tenen lopen.

Ze meten met 2 maten, jij mag iets niet vijf minuten later doen ze het zelf.

Kunnen zich niet inleven in een kind, hoe goed ze soms ook hun best doen om aardig te zijn.
Dit kan ook niet want het zijn zelf kinderen en kinderen zijn nou emaal egoistisch, primair gedrag.

Dit zijn gedragskenmerken van mijn partner, ik ben een tijdje nogal ziek geweest maar hij liet me gewoon barsten en kon zich totaal niet inleven in mijn gevoel, hij was nooit eens opbeurend of positief maar verweet mij vanalles. Hij vind alleen mijn uiterlijk mooi, maar verder heeft hij totaal geen oog voor mij, en doet net alsof hij van mij houd.
Stukje bij beetje groei je uitelkaar, later weet je waarom, je gaat van zon persoon walgen, alles wat hij doet, alles in eigen belang, wat jij vind doet er niet toe.
Alles word heel voorspelbaar, je laat jezelf wegcijferen, het gebeurd gewoon.
je word zelf ook egoistischer, maar blijf zo dicht mogelijk bij jezelf, jou gevoel doet er wel toe, jij bent wel goed zoals je bent, je krijgt soms erg last van zenuwen bij een narcist je kunt je minderwaardig gaan voelen maar iedereen is gelijk en heeft evenveel waarde in dit leven.
Je moet jezelf terugvinden door zo positief mogelijk te denken, en proberen om weer van het leven te genieten, gr; loes.

ik kan je 1 advies geven………….snel weg met die vent !!!
Iemand moet je energie en vreugde geven, niet alles hoeft op de weegschaal maar het is wel geven en nemen in een relatie. Jou relatie is totaal niet in evenwicht dat maakt je ongelukkig en met zo’n man kan je ook nooit gelukkig worden, die zuigt alle energie uit je.
Ik kan het weten, heb 3,5 jaar een relatie met een narcist gehad, inmiddels ben ik ruim een jaar geleden opgstapt en ik heb inmiddels sinds 2 maanden een nieuwe relatie, wat een verademing kan ik je zeggen. Eindelijk iemand die niet liegt, die warm en liefdevol is. Die echt geeft om hoe ik mij voel, die graag bij mij is, waar ik ook welkom ben, die deelt en respecteert. Zo hoort een relatie te zijn !
Sterkte meis met je keuzes.

….als ik je nog een advies mag geven, negeer hem volkomen, beantwoord geen mails, smsjes, brieven, reacties op hyves of facebook etc. Des te sneller ben je van hem af. Mijn ex heeft mij behoorlijk gestalkt, ruiten ingegooid en met de dood bedreigd waarvoor hij zelfs in de cel heeft gezeten, maar niks weerhield hem ervan te blijven stalken en bedreigen. Zodra je reageert vinden ze dat heerlijk, dat is aandacht, positief of negatief maakt hun niet uit, als het maar een reactie bij je ontlokt. Dus NEGEER hem ! Mijn ex hield na ruim 8 maanden eindelijk op. Ik had al die 8 maanden totaal geen reactie gegeven op alles wat hij mij stuurde. En als ik hem tegen kwam draaide ik mijn hoofd om en gunde hem geen blik waardig. En wat voel je je dan vrij, beter gezegd bevrijd !!! Je verdient echt beter en er zijn genoeg lieve leuke eerlijke warme mannen die jou wel goed behandelen, die kom je vast en zeker nog wel een keer tegen, daar geloof ik in ! Succes en sterkte !

Ben er na 43 jaar achter gekomen dat zowel mijn moeder een kwaadaardige narciste is, als mijn ex die mij heeft laten zitten na 20 jaar. Het was een ware schok toen ik erachter kwam dat zowel mijn moeder en partner beiden narcisten zijn. Het is wat willem schreef, je trekt het aan. Het is ‘vertrouwd’ uit het verleden, je kent niet anders. Het is nefast voor je zelfvertrouwen, je laat vernederingen erin sluipen. Zit in een depressie. Ik moet genezen van die verschrikkelijke mensen. Blijkbaar hebben ze een neus voor gevoelige (soms hsp) personen. Daar kunnen ze hun spel mee spelen. Je investeert, je hebt een kind een huis een verleden, je blijft geven tot je op bent. Helemaal jezelf niet meer mentaal en fysiek op. Eigenlijk ben ik blij dat mijn ex ervandoor is, nu ik weet dat hij een narcist is. Maar zoals hierboven ook beschreven hij reageert op niks meer. Maar misschien beter dan stalken. Ik weet het niet, in co-ouderschap is dit niet zo’n topper maar ik laat me niet onderuit halen. Hij zal nooit gelukkig worden. Het is zijn probleem, alle dagen je toneel moeten opvoeren. Ik ben echt, maar het nadeel is ook dat je echte pijn voelt. Hij stapte na 20 jaar op en had alleen medelijden met zichzelf.

het kan altijd NOG erger. Mijn verhaal, meer dan 19 jaar met een narcist samen, gaandeweg achter gekomen wat er aan de hand was. Alles gelezen wat er te lezen valt op dit gebied. Het helpt om er alles over te lezen maar het proces om niet te verzinken in het drama en de terreur gaat met ups en downs !! Nu al 7 jaar stalking, bedreiging laster en leugens. Leef samen met twee dochters van 14 en 19 nu. Kinderen zijn en worden ingezet als machtsmiddel (klassieker). Mijn dochters hebben 2 jaar aangegeven de stress van de contacten met de vader niet meer te trekken. Daar heeft hij structureel aan gewerkt , zodat vervolgens ik weer in de vuurlinie lag. Vader heeft gedurende 4 jaar tijdens de korte momenten die hij aan hen besteedde alle schade aangericht die hij maar kon aanrichten, door schelden, devalueren en onder druk zetten, met als doel de andere ouder (mij) te kunnen treffen. En dat lukt, het gaat dwars door je ziel als je kinderen getraumatiseerd zijn na een uurtje met hun vader. Alle instanties erbij gehad, maar die herkennen het partoon (gedrag) van deze psychiatrische aandoening simpelweg niet. Als het verhaal van beide ouders mijlenver uit elkaar ligt en het kind zich heel aangepast gedraagt moet per definitie een alarmbel gaan rinkelen bij een hulpverlener.
Tijdens de relatie, is het “zoek het maar uit met de kinderen, ik heb mijn eigen leven”. Na de scheiding plotseling de hoeder en beschermer uithangen. Wee degene die ervoor zorgen dat kinderen een van beide ouders niet meer kunnen zien, uit rancune. Maar er is een buitencategory, nl. de ouders die door een pscyhiatrische aandoening kinderen volledig kunnen vertrappen. Dit is een uitzondering. Moeders en ook vaders die met een dergelijke ex partner te maken hebben die nog gezag hebben. Houd je sterk en blijf voor je kinderen het voorbeeld van geestelijke gezondheid. Je kinderen zullen het psychisch overleven als je sterk blijft. Stuur het schip door de storm hoe lang dit ook duurt, er komt ook weer rustig water !!

Ik ben al meer dan 10 jaar gescheiden van een man waarvan ik denk/weet dat hij narcist is. Van wie ik heel veel hield en tot op bepaalde hoogte nog steeds hou. Want hij is de vader van mijn kinderen……..
Ik heb zeer gelukkige tijden gehad want dan droeg hij mij op handen……dit maakte de rare momenten weer goed………tot dat………..
Hij heeft me te veel getrapt het laatste jaar terwijl ik zwanger was van zijn tweede kind! En toen kon ik EINDELIJK voor mezelf kiezen.
Nu zitten de kinderen in een zelfde schuitje met hem en dat vind ik NOG moeilijker. Hun loyaliteit naar hem is enorm.
Ik hoop dat mijn kinderen een weg met hem vinden zonder zichzelf ten onder te laten gaan! Hiervoor doe ik mijn best door achter mijn kinderen te blijven staan en daarnaast te blijven steunen om contact te hebben met hun vader. Zonder dat ZIJ er onderdoor gaan. Blijven praten en loshalen wat hun gedrag is en dat van hun vader. Dochter loopt bij een psycholoog omdat ik geen professionele hulpverlener ben! Zodra zoon eraan toe is mag hij ook. Maar hij gaat er anders mee om.
Herkenbaar is dat e alleen staat wanneer het om instanties gaat die je kinderen dienen te beschermen. Hij komt over als liefhebbend en slachtoffer …… Je moet dit zelf doen en sterk blijven!

Ik ben ook in de leugen van de narcist getrapt en na drie jaar huwelijk (7 jaar relatie) eruit gestapt.
Mn ex ging vreemd en uiteraard was dat mijn schuld, we hadden zoveel problemen, die ik natuurlijk had veroorzaakt, waardoor hij was vreemdgegaan. Om “eindelijk” met iemand te kunnen praten (lees….liegen, verdraaien van zaken). Ik heb de communicatie onderschept en alles gelezen. Jeetje, wat een kolder allemaal wat er stond. Alles was omgedraaid en ex was een slachtoffer.
Voor de buitenwereld deed hij alsof hij een lot uit de loterij was, maar thuis….altijd maar afgeleid door computer, telefoon enzo. Warmte en intimiteit kon hij niet geven. Fysiek was hij thuis…maar emotioneel…,tsja, kennen ze dat eigenlijk.
Hij kent geen verdriet, blijdschap…tenminste..volgens mij niet oprecht
Alles is aangepast en sociaal wenselijk gedrag. Bah!
Helaas ben ik aan hem verbonden omdat we twee kinderen hebben. Hij is altijd te laat bij het brengen van de jongens, communiceert niet (of zegt het wel te hebben gedaan, maar dan blijk ik zogenaamd weer alles te zijn vergeten….ja vast).

Mijn ex koopt zo ontzettend veel voor de jongens, elke week krijgen ze weer nieuw duur speelgoed, grote garages, dure cars auto’s, elektrische apparaten.

De enige tips die ik heb en waar ik zelf wat aan heb.
– Verwacht niks van hem, hij komt zn gemaakte afspraken niet na.
– Laat alles via de mail verlopen qua afspraken, zodat je het zwart op wit hebt staan.
– Als hij kritiek uitoefent, laat het langs je heen gaan als regen op een regenjas. Laat je niet raken door zn opmerkingen. Hij is nl op een reactie uit en als je die niet geeft, dan pak je hem het meeste.
– Zorg wanneer je hem ziet, dat je in je beste humeur bent, hij vind dat geweldig en vind het dan fijn om bij je te zijn. Hij wil ook weten waarom je zo goed gehumeurd bent en zal hierdoor waarschijnlijk interesse in je tonen (waarschijnlijk uit jaloezie)
– Leef je leven, ga lekker door….echt. Blijf niet stilstaan en treuren om wat je niet bij hem hebt kunnen vinden/krijgen (oprechte liefde en warmte). Een leven met hem of haar zou je ondergang betekenen. Je bent er nu uit (of bent van plan eruit te stappen), er gaat een nieuwe toekomst voor je open, waarbij je jezelf weer kunt worden. Je spontane ik komt weer boven, je zult weer mensen vertrouwen en je krijgt weer zelfvertrouwen. Echt waar….je komt er sterker en beter uit.
De narcist is een zielig hoopje ellende, hij is onzeker en eenzaam en projecteert het op jou…en jij kan dit stoppen door hem niet meer toe te laten in je emoties.
Blokkeer je emoties bij hem/haar.
– Communiceer met de narcist alleen over hetgeen jij wilt communiceren, hou het zakelijk en kort, vertel hem niet teveel over je privé-leven. Het is een parasiet en teert op jou leven.

Wat je aandacht geef, blijft groeien (hou dat goed in gedachten)

Ik herken mijn moeder hier heel duidelijk in. Als iedereen zo perfect was als zij, hadden we een heel mooie wereld…
Ik ben op en kan ‘t contact met haar niet meer aan. Omwille van het gepest, gelieg, gemanipuleer, de roddels, de minderwaardige blikken en altijd moeten horen dat ik niet deug.
Het enige wat misschien niet klopt is dat ze mijn broertje wel op een voetstuk plaatst.