Al maanden was ik oververmoeid, uitslapen kon ik niet.
Liet hij ook niet toe.
Ik zorgde in feite alleen voor alles.
Ons kind, het huishouden, koken, schoonmaken, alles was voor mij.
Hij ging wanneer hij dit wilde en kwam wanneer het hem uitkwam. In feite woonde hij in een hotel.
Elke dag was ik nerveus als hij thuis kwam, hoe was zijn humeur.
Ik wist in die tijd nog lang niet dat hij drugs gebruikte.
Het verklaarde ook o.a. wel zijn heftige moodswings.
Ons kind was bijna 2 jaar oud.
Ik had in al die tijd nog niet 1 keer mogen uitslapen, wat inhield dat ik van s ‘morgens tot s ‘avonds laat, zelfs in de nacht bezig was met het huishouden en ons kind.
Tijdens de borstvoeding periode, hielp hij nauwelijks vooral in de nacht niet.
Ik stond soms wel 4 keer op, hij deed niets en bleef dan liggen, om mijn baby te voeden. Als hij thuiskwam vaak om half twee in de nacht, maakte hij mij altijd wakker.
Met de woorden: Ik ben thuis hoor, draaide zich om en sliep.
Ik kon dan niet meer slapen. Maar als ik er iets van zei werd hij al kwaad.
Op een avond kwam hij thuis, ik had net even tijd gevonden om een leuke film te kijken, en terwijl hij, waar dan ook vandaan kwam, liep hij langs mij en zei vriendelijk, kijk gerust af.
Morgen mag je uitslapen.
Ik geloofde hem maar al te graag, dat was heerlijk.
Uitslapen,…
Ik keek de film af tot twee uur die nacht.
Voelde me ontspannen, hij lag plots vroeg op bed.
Ook voor het eerst in jaren.
In de morgen, stond hij op, nam ons kind mee, naar de slaapkamer ernaast, inclu een hard tuuterende brandweerspeelgoed auto. Hij kwam telkens langs de kamerdeur, vragen wat waar lag, kuchte hard als hij langs de deur loep. En even later, speelde ons kind met de speelgoed auto met veel lawaai, en ging hij op het logeer bed verder slapen in die kamer en liet ons kind op de grond spelen.
Met een diepe zucht ben ik opgestaan. Ik opende de slaapkamer deur en zei, ik doe het wel weer hoor geen probleem.
Hij werd witheet! Alsof hij met opzet hierop had zitten wachten.
Hij schold mij uit voor wat lelijk was, en ging met ons kind naar beneden.
In de badkamer zakte ik in elkaar, ik kon niet meer, ik was doodop.
Ik huilde, en huilde en kon niet meer stoppen.
Ik was op en leeg. Hij had mij precies waar hij me wilde hebben.
Ik hoorde iets bij de trap.
Ik keek en daar stond hij met de camera in zijn hand.
Ik riep uit: wat doe je?
Oh zei hij, ik film jou, dan kun je later zien hoe gek jij bent.
Ik ging naar beneden, ons kind stond naast hem te kijken naar mij, ik die naar beneden kwam met een behuild gezicht.
Ik vond het vreselijk.
Hij ging naar binnen met de camera die ik afpakte. Ik zei dan film ik jou! Eens zien hoe jij je zelf later vindt.
Hij werd behoorlijk nerveus hierna.
Hij ging een flesje maken voor ons kind in de keuken.
Ik filmde hem en vroeg waar hij mee bezig was en waarom hij had gezegd dat ik mocht uitslapen. Dat het niet getuigde van verantwoordelijkheid als je dan zelf ging liggen slapen in de kamer ernaast.
In het flesje van ons kind schepte hij 16 scheppen suiker.
Ik zag dit allemaal aan en zei, dit kun je ons kind niet geven uiteraard.
Wat is er met je?
Hij is naderhand vertrokken, ergens naar toe.
Waar wist ik niet. Hij zou terug komen dat was het enige dat ik telkens wist.
