Nederlandse wetgeving en gescheiden ouders
Nederlandse wetgeving en gescheiden ouders
Deze week een blog van een moeder over hoe zij de Nederlandse wetgeving ervaart tijdens en na haar scheiding. Zowel zij als haar ex-partner hebben gezag over de kinderen. Dit leidt tot veel frustratie bij haar en haar omgeving. In deze blog beschrijft ze waarom zowel zij als de hulpverlening er soms niets aan kunnen veranderen.
Gescheiden en bureaucratie
Wat veel mensen niet weten is dat ook de hulpverlening vaak met hun rug tegen de muur staat omdat zij wordt beperkt tot handelen door regels en wetgeving. Als gescheiden ouder heb ik te maken met een ex met een behoorlijke stoornis in het Autisme Spectrum. Door de stoornis van deze man en zijn narcistische karakter, zijn zowel de kinderen als ik al jaren slachtoffer van deze man zijn terreur. Vele hulpverleners zijn al bij ons over de vloer geweest en ook heeft de hulpverlening zich goed ingezet om deze ouder te helpen een vorm te vinden waarin omgang met zijn kinderen op een veilige en prettige manier kan plaatsvinden. Dit ter bescherming van de kinderen en de ouder die door zijn beperking een stuk ondersteuning nodig heeft bij dit alles.
Maar wat nu als die ouder constant het proces stagneert waardoor er geen vooruitgang is in het omgangsproces, zijn eigen proces en zowel de hulpverlening als de andere ouder telkens vastlopen? Om maar enkele voorbeelden te noemen: je kind heeft medische zorg nodig; de andere ouder weigert zijn toestemming te geven. Er wordt bij het kind door de huisarts geconstateerd dat het kind psychische hulp nodig heeft vanwege zaken die zijn voorgevallen tussen het kind en de andere ouder; de ouder weigert toestemming te geven. Wat doe je dan?
Als ouders monsters worden
Nu zul je denken; waarom grijpt niemand in, hoe kan een ouder zo zijn gang gaan? En waarom? Omdat de ouder boos is op de andere ouder, omdat de ouder door zijn stoornis(en) niet in het belang van het kind kan handelen maar enkel en alleen in eigen belang. Ook omdat het rechtssysteem en wetgeving het toelaat dat een ouder eeuwig kan blijven procederen.
Daarnaast omdat de wetgeving vindt dat elke ouder gezag moet hebben en zijn gezag mag misbruiken ten koste van de kinderen. Wanneer je als ouder aan de bel trekt bij de hulpinstanties krijg je te horen; ga maar naar de rechtbank! En al zou BJZ, CJG of de kinderbescherming meteen willen ingrijpen, dan is daar vaak eerst toestemming van de rechter nodig of de ouder moet op heterdaad bij wijze van spreken worden betrapt. Het is zeer treurig dat dit in Nederland kan. Dat er geen mogelijkheden zijn acuut te handelen in sommige situaties zonder daarvoor eerst naar de rechtbank te stappen! Dat kinderen geen enkel recht hebben hier in Nederland wanneer ouders verwikkeld raken in enorme haat en boosheid naar elkaar toe en hun kinderen als inzet gebruiken, hun gezag misbruiken om de andere ouder klein te krijgen of psychisch te breken. Een ware terreur in een beschaafd land als Nederland en onbegrijpelijk dat zelfs de regering en rechters dit toelaten.
We hebben mooie reclamespotjes en campagnes om dit alles tegen te gaan. In de praktijk wordt vaak niet naar kinderen geluisterd, hebben geen recht van spreken, worden kinderen en hun wensen genegeerd enkel en alleen omdat bureaucratie en wetgeving belangrijker zijn dan de rechten en de stem van het kind.
– See more at: https://www.compaiz.nl/blogs/nederlandse-wetgeving-en-gescheiden-ouders#sthash.r106UVuv.dpuf