Waarom heb ik een klik met Narcisten?

Ik heb een zwak voor narcistische mensen. Niet omdat ik ze zo leuk vind, maar omdat ze mij feilloos weten te vinden en ik er altijd in geloof dat ze het goed menen. Ik vertrouw mensen, omdat ik zelf betrouwbaar ben. Wie niet uitgaat van het slechtste in de mens heeft aan een narcist een hele kluif en komt er altijd te laat achter dat hij of zij besodemieterd is. En dan is het echt al veel en veel te laat.

Afgelopen jaren heb ik dan ook noodgedwongen een behoorlijk zware ‘ontwikkelingsfase’ doorgemaakt. Niet dat ik me nou persoonlijk direct nog zo ontzettend veel moest ontwikkelen, maar op het gebied van zelfvertrouwen en het ‘zien’ van anderen heb ik nog wel eens grote moeite.

Zo is het voor iemand met slechte bedoelingen nog steeds heel eenvoudig om mij neer te slaan. Ja hoor ga gerust je gang als je mij wilt slaan, hier heb je mijn andere wang ook… Gooi met wat gemene termen en mijn inmiddels niet meer zo hele zwakke zelfvertrouwen ligt dan toch weer op de grond.

Toch zorgen zulke momenten juist voor de allergrootste groei. Zo heb ik ontdekt dat de mensen waarmee ik in het begin een megagigaklik heb erg slecht voor mijn persoontje zijn. Mijn beste vrienden waren in het begin namelijk behoorlijk moeilijke contacten, maar met sommigen gaat het vanzelf. Niet zo goed dus… Maar hoe kan het dan dat je toch die megaklik voelt? Dat vroeg ik me dus af.

En zo kwam ik er na wat zelfonderzoek achter dat dit altijd mensen zijn die enorm op mijn ouders lijken. Ik geloof er in, ik voel me thuis en zet de deur wagenwijd open voor het narcistische figuur. Ja hoor, kom maar binnen, veeg je voeten meteen maar even af aan mijn hart. 

Vrouwen die manipulatief zijn en vrij zielig naar anderen doen over míjn ‘Oh zo afwijkende’ gedrag, die lijken sprekend op mijn moeder. Ze janken om niks en kijken dan in het rond of anderen die tranen wel zien. Zie je wat ze doet, ik huil!!! Door HAAR!!! Het zijn vrouwen die roddelen, roddelen en nog eens roddelen, maar over zichzelf hoor je ze NOOIT. Behalve met hun zielige verhalen dan (over anderen vooral), waar uiteindeljk niets van waar blijkt te zijn.

Mannen die kolkend rustig blijven en ineens ontploffen zijn dan weer sprekend mijn vader. Ze hebben een manier om je het bloed onder de nagels vandaan te halen en zo in de slachtofferrol te kunnen stappen. Ze zuigen net zo lang tot je een keer kwaad wordt en gaan dan staan wijzen naar jou. Kijk, zie je wel, ze wordt boos. Op mij… snap je dat nou? Ik deed helemaal niks. Hij geniet als jij je rot voelt, dan komt hij pas echt tot bloei en leeft helemaal op. Als een narcis in de lente.

Niet zulke fijne mensen dus kan ik wel zeggen…

Het kleine kind in mijn volwassen brein herkent die mensen echter feilloos en denkt meteen Dáár wil ik liefde en begrip van. En dan ga ik mezelf in allerlei bochten wringen om maar vooral aardig gevonden te worden. Ik ben lief, zie je wel. Ik ben goed, zie je wel. Ik mag er ook zijn, zie je dat wel? Ik ben oké, zie je wel?

Maar nee, dat zien die mensen zeker NIET. Zoals mijn ouders mij ook al niet echt zagen, zijn deze mensen wars van alles wat anders is dan zijzelf. Dat kunnen ze niet helpen, ze mankeren gewoon iets op dat gebied. Ze missen gewoonweg een goed ontwikkeld geweten en een bepaalde mate van inlevingsvermogen. Iets wat ik duidelijk wel heb, ook al ben ik dan Autist.

Ja, gek hè, met mijn Autisme heb ik meer begrip voor iedereen die anders is dan ik. Ik loop niet weg van gehandicapten of mensen die een beetje anders in elkaar steken. Ik vind ze eigenlijk juist extra interessant. Het zijn mensen die het ook niet kado krijgen in het leven. En hoe gaan zij er mee om, hoe staan zij in de wereld. Dat boeit me enorm.

Maar dan ben ik mensen als hierboven beschreven dus eigenlijk enorm dankbaar, ondanks dat ze het mij zo moeilijk proberen te maken. Omdat ik dan weer iets inzie, wat ik eerder nog miste en gewoonweg niet kon, of misschien wel niet wilde, zien. Het besef dat ik mensen waarmee ik meteen klik vreselijk moet zien te mijden. Het zijn namelijk vreselijke Narcisten!

Deze mensen zijn ongelukkig en leeg van binnen en zullen alleen gelukkig worden als ze hun innerlijke leegte en onvrede kunnen vullen met de ellende van een ander. Ze stampvoeten en schreeuwen niet, ze doen het stiekem en manipulatief, maar dat maakt het nog niet minder vervelend. En ze houden ook niet op tot ze bereikt hebben wat ze willen, namelijk jouw vernietiging en hun glorie.

Je kunt in de verdediging gaan of ze negeren, dat maakt niet uit. Elke uiting van jouw geluk zien zij als een persoonlijke aanval op hún geluk. Zo voelt dat ook omdat met jouw geluk hun leegte en onvrede nóg groter wordt. Dus willen ze je kost wat kost ongelukkig zien. Of ze daarvoor nou moeten liegen of bedriegen, ze hebben er gewoon alles voor over, omdat ze nou eenmaal die innerlijke drang voelen.

Het zijn net muggen die irritant om je hoofd zoemen. Wat je ook doet, al verstop je je diep onder je deken van zelfbescherming, ze weten gewoon altijd een weg te vinden om je te steken. Dan hoeven ze niet aan hun eigen leegte en onvrede te denken. En elk geluk wat je uitstraalt is die mensen een doorn in het oog.

Je kwetst ze dus het meest als je gewoon gelukkig bent. Ja, hoe simpel is dat eigenlijk???

Met hun rare gedrag bevestigen zulke mensen eigenlijk wat ik zelf soms betwijfel op zulke momenten, namelijk dat ik een ontzettend mooi, warm, lief en tevreden mens ben. Dat ik iemand ben die blijkbaar te benijden is, ook al zie ik dat zelf helemaal niet altijd zo. Ja, beetje rare manier om dat te ontdekken, maar beter dan zoiets nooit ontdekken toch?

Dus ja, ik ben Autist en ja, ik heb Tourette. So what?? Ik ben een mens met een goed hart waar, als ik mensen die er wel toe doen mag geloven, leuke mensen graag bevriend mee zijn en die mij ook zien als een inspirerende aanwinst in hun leven. Die mij daardoor ook weer energie geven en zelfvertrouwen. Ook JIJ mag er zijn.

Stille wateren hebben diepe gronden en ondanks dat ik meestal dan niet meteen zo’n megahyperklik heb, zijn rustige mensen wel de mensen die het beste voor mij zijn. Die niet zo moeilijk in elkaar steken, maar gewoon gelukkig zijn. Vroeger dacht ik Stil of tevreden = Saai, maar nu weet ik echt wel beter. Stil of tevreden = Gewoon oké!

Gelukkig weet ik inmiddels ook dat echt leuke mensen helemaal geen probleem hebben met mijn Autisme of Tourette, ze vinden het eerder leuk (wat het in mijn geval ook gewoon IS). En dan moet ik me misschien toch maar eens meer gaan houden aan mijn eigen motto Wie er toe doet valt er niet over en wie er over valt doet er niet toe! 

Tot slot: Narcisten… hoe herken je de situaties met hen?

• Alle controle wordt je uit handen genomen
• Je wordt sociaal geïsoleerd
• Je wordt financieel gemanipuleerd
• Je mening wordt genegeerd
• Je wordt geïntimideerd of bedreigd
• Er wordt verbaal geweld tegen je gebruikt
• Er wordt fysiek geweld tegen je gebruikt
• Een narcist zal zich nooit zomaar blootgeven
• Jouw behoeften en emoties komen altijd op de laatste plaats; er wordt geen oprechte interesse in je getoond.
• Je gelooft dat relatieproblemen jouw schuld zijn, zelfs als daar geen aanleiding toe is
• Je bent bang voor de stemming waarin je partner verkeert als deze thuiskomt; deze stemming kan overigens zomaar omslaan
• Je hebt het idee dat je partner liegt of halve waarheden vertelt
• Je loopt op eieren binnen de relatie
• Je hebt toestemming van je partner nodig om dingen te doen
• Je hebt (nagenoeg) geen financiële controle of toegang tot financiële middelen
• Je hebt het idee dat je partner belangrijker is dan jijzelf
• Je verliest jezelf in je relatie; je leven wordt een leugen en niemand kent je zoals je echt bent
• Je voelt je altijd schuldig ook al doe je niks verkeerd
• Je denkt dat jij gek bent, omdat dat wordt gezegd…