Zomaar boos
Op een dag kwam hij thuis, hij ging tekeer tegen mij, we woonden net een jaar samen, met veel ellende en ruzies.
Hij gaf mij altijd van alles de schuld.
Alles was fout aan mij, ik ben zelf een rustig persoon en houd niet van ruzies, ik vind dat afschuwelijk, toch was dat zijn wapen tegen mij.
Dus hij schold op mij en mijn familie en vrienden, niemand deugde, hij natuurlijk wel.
Het leek of hij een container negatieve energie over mij uitstrooide, en ging hierna doodleuk naar de computerkamer boven.
Ik ging hem achterna, ik begreep er niets van en wilde weten wat hem nu bezielde. Maar ook in die kamer, schold hij mij verrot om niets, ik had niets gedaan dat dit zou veroorzaken.
Ik zei, hou op alsjeblieft, kappen nou! Hou op! Ik voelde me wanhopig worden het leek of ik sprak tegen een gestoorde gek.
Maar emotieloos tuigde hij mij geestelijk af.
Ik drong ook niet tot hem door, pakte hem bij zijn tshirt en zei nu ophouden man wat bezielt je?
Met een zwaai gooide hij mij van zich af, op de grond, ik lag daar en stond op, hij ook, hij sloeg me tegen mijn keel, ik zag sterretjes en had het gevoel dat ik zou flauwvallen. Ik viel op de grond en hij spuwde naar mij en trapte mij keihard tegen mijn benen en ging achter zijn pc zitten, alsof er niets gebeurd was. Hij zag mij ook niet meer, ik ben naar beneden geslopen, verdrietig en vol verbazing, begrijpen kon ik dit niet nml. Ook nu nog niet.
Voor mij het moment om de advocaat te bellen, ik wist dat deze man niet in orde was, abnormaal moest zijn. Niemand doet dit met iemand waar je van houdt zelfs niet met zomaar iemand.
Hij is het huis uitgezet tot mijn grote opluchting.
Anoniempje
